GESCHIEDENIS.
Zilver was al minstens 1200 jaar bekend als een bacteriebestrijder. Onze grootouders in verschillende werelddelen maakten van de zuiverende werking van zilver gebruik. Bij de vroegere adel en koningshuizen werden zilveren bekers en schalen gebruikt omdat dat beter voor de gezondheid bleek. Voedingsmiddelen die in zilveren bussen werden bewaard bleven langer goed.  Zilveren munten werden in de melk gestopt om deze bij kamertemperatuur langer vers te kunnen houden. Wist u dat vroeger in veel laboratoria ( tot ca. 1970) glazen kweekschalen voor bacteriën werden gesteriliseerd door er een zilveren plaat in te leggen. 

TOEPASSING VAN ZILVER.
Door de ontdekking van de bacterie en de ontdekking dat zilver een bacteriedodend effect heeft in het eind van de jaren 1800 en begin 1900 ontstond een geweldige stimulans in verder onderzoek en toepassing van zilver.
Zilver werd op verschillende manieren verwerkt om het inwendig op te kunnen te nemen als medicijn of als injectievloeistof.
Zilver in de vorm van colloïdaal zilver en andere zilverpreparaten zijn in de periode vanaf 1900 tot 1940 in vele honderden miljoenen gevallen gebruikt in Europa en Amerika. 
Publicaties gedurende meer dan honderd jaar over klinisch en experimenteel onderzoek hebben laten zien dat zilver een  verbazingwekkend veilige stof is, hierin verschillend van zijn neefjes in de zware metalen zoals lood,  kwik, cadmium en goud.
Hedendaags toxicologisch onderzoek bevestigt deze veiligheid. 
meer info over onderzoek en toepassing

Bij normaal inwendig gebruik van  zilver wordt dit geleidelijk weer door het lichaam uitgescheiden. Men krijgt dagelijks enkele microgrammen (1 microgram= een miljoenste gram) zilver binnen bij het gebruik van colloïdaal zilver. 
In de jaren 1900 tot 1940 werd voor therapeutische doeleinden ongelimiteerde injectiehoeveelheden  gebruikt van 0,5 mg tot 1 mg zilver  (dit is 500 tot 1000 microgram!). Incidentele injecties van 10 mg of  hoger waren normaal. 

ZILVER WAS EEN HOOFDPIJLER IN DE MEDISCHE BEHANDELING.
Vanaf 1900 tot het begin van het tijdperk van de moderne antibiotica - ca 1940 met de introductie van de sulfa-preparaten  was zilver een van de hoofdpijlers van de medische praktijk in Europa en de U.S.A.. Zilver in diverse verschillende bereidingen werden gebruikt om honderden verschillende ziekten te behandelen.:
longziektes zoals longontsteking, tuberculose en borstvliesontsteking, geslachtsziektes zoals gonorroe  en syfilis, huidaandoeningen zoals snijwonden, zweren, eczeempuisten, impetigo, acne, verder ook acute- en epidemische hersenvliesontsteking, infectieziektes zoals wondroos, blaasontsteking, tyfus, steeds terug kerende koortsen, amandelontsteking, oogziektes als traanzakontstekingen, hoornvliesontstekingen,  bindvliesontstekingen en ooglidontstekingen, verschillende vormen van bloedvergiftiging, bij infecties in het kraambed, buikvliesontsteking enz enz
In 1939 werden door W. Hill & D. Pillsbury  94 verschillende zilverpreparaten geregistreerd die tot  1939 in gebruik waren. (W. Hill & D. Pillsbury, Argyria- The Pharmacology of  Silver, Baltimore: Williams & Wilkins, 1939)
Echter met de opkomst van het antibioticatijdperk en de farmaceutische industrie kwam zilver snel in ongebruik en werd vervangen door sulfapreparaten en daarna de penicillines die bij honderden variaties op de markt gebracht werden, om daarna bijna geheel te worden vergeten.
meer info over onderzoek en toepassing

Zilver in colloïdale vorm gebruikt, blijkt een krachtig, antibioticum te zijn en werkt preventief voor infecties. Werkend als een katalysator verstoort het een enzym dat eencellige bacteriën, virussen en rottingsbacterien nodig hebben voor hun  zuurstofstofwisseling. Zilver werkt zonder kwaad te doen aan menselijke enzymen of onderdelen van de menselijke chemie  van het lichaam. Het resultaat is destructie  van de ziekte veroorzakende organismes in lichaam en voedsel. Een verdunning  van 6 delen zilver op 1 miljoen delen water is voldoende om ziekmakende bacteriën te doden. Colloïdaal zilver blijkt  daarnaast ook nog een stimulans te zijn voor het afweersysteem om de ziektekiemen te vernietigen en werkt tevens algemeen  ontstekingremmend.
 
 

Goud heeft een uitgesproken werking op het centrale zenuwstelsel, bindweefsel, beenderen, ogen, hart en bloedvaten, klieren en baarmoeder. 
Het aderlijke vaatsysteem is een speciaal aangrijpingspunt van goud. De typische mens die bij goud past heeft last van algemene congestie (stuwing) van  bloed vooral naar het hoofd. Hij heeft een  rood hoofd en hoge bloeddruk en aanleg voor een hersenbloeding.
De goudpatient is zwaar op de hand, heeft een  vermoeide gang en houding en heeft psychisch last van woede, soms hevige angst en zelfmoordverlangens. 
De constitutie van de typische goudpatient heeft neiging tot uitgebreide sclerose (verkalking) van de aderen, lever en hersenen met alle ziektes die hieruit voortkomen. 
Bij de zintuigen worden de aandoeningen van deze patient gekenmerkt door prikkelingen t.g.v. ontstekingen en vaatstuwingen van een chronisch karakter. Bij de ogen betreffen  ze vooral het inwendige oog (glaucom, iritis, netvliesaandoeningen) bij de oren  zien we ontstekingen waarbij zowel het bot alsook de gehoorzenuw wordt aangedaan. Bij de neus zien we zweren en ontstekingen van het neusbeen en de stinkneus. De lever is verhard en vergroot gecombineerd met hartproblemen. 
De onstoken botten of beenvliezen doen vooral 's nachts pijn. 

Goud wordt gebruikt bij chronische gewrichtsreuma, artrose en osteochondrose. 
Het gebruik van goud bij klierziektes (scrofulose) en ziektes van de  geslachtsorganen is erg oud en is opnieuw door de klassieke homeopathie  ingevoerd waarbij het goud en zijn verbinding met chloor ook regelmatig bij een myoom (vleesboom) van de baarmoeder wordt gebruikt. 
Goud, met verstand van zaken gebruikt, is een prachtig middel en vaak van onschatbare waarde bij mensen met  zelfmoordneigingen 
( hier een hoge verdunning Aurum metallicum  gebruiken) 

Goud is veel toxischer dan zilver en geen middel om zomaar zonder indicatie langdurig te gebruiken of  zomaar mee te experimenteren.
Goud past bij mensen waarbij de klachten bij de aard van het middel passen. Het betreft hier dus mensen die een aanleg tot aderverkalking hebben en aanleg tot hoge bloeddruk met melancholie en depressie. 

 De in de vorige eeuw beroemde arts Alfons Stiegele uit de oude duitse  homeopatische school gebruikte o.a. Aurum colloïdale bij aandoeningen van hart en bloedsomloop.
Een studie over de uitwerking en toepassing van goud en diverse verbindingen van goud met chloor , jodium ,  zwavel en arsenicum van Dr. Alfons Stiegele (voormalig geneesheer-directeur van het Robert Koch-ziekenhuis in Stuttgart) uit zijn materia medica van 1949.